เคยดูในรายการอาหารก็หลายครั้งนะ ที่เชฟใช้ไข่หอยเม่นมาเป็นวัตถุดิบในการรังสรรห์อาหาร แต่นั่นก็ใช่ว่าจะเป็นไข่หอมเม่นที้่ได้จากหอยเป็น ๆ สด ๆ แบบนี้ ซึ่งก็อีกนั่นแหละถึงแม้จะไม่ใช่เป็น ๆ สด ๆ ถ้าจะทานอาหารที่มีส่วนประกอบของไข่หอมเม่นก็คงเป็นเรื่องยากและคงเกิดขึ้นยากที่เมืองไทยหรือที่อื่นก็ตามสำหรับผม ด้วยปัจจัยหลายอย่าง ร้านอาหารทะเลรึ? ก็น่าจะหายากนะที่จะมีขายแบบสด ๆ ร้านอาหารญี่ปุ่นรึ? เดินเข้าร้านครั้งไหนก็หนีไม่พ้นที่จะต้องสั่งเมนูจัดชุด เพราะปริมาณ ราคา อยู่ในเงื่อนไข ถ้าจะให้สั่งอาหารเป็นคำ ๆ ที่มีหอยเม่นด้วยแล้วสู้ราคาไม่ไหว
แต่โอกาสมาถึง พี่ ๆ ชวนไปทานอาหารทะเลริมทะเล ร้านจะออกแนวเพิง ๆ คล้ายร้านตามหาดพัทยาเมืองไทย แต่ทะเลที่นี่หาหาดเล่นน้ำแบบพัทยาหรือจอมเทียนยากมาก จะมีแต่โขดหิน ร้านนี้จึงอยู่ริมทะเลแบบไม่มีหาด เดินออกไปก็เจอโขดหินเลย ระหว่างทางเดินเข้าร้านพี่ ๆ เขาชี้ให้ดู โน่น นี่ นั่น เดินมาถึงคุณป้ามีถัง 1 ใบตั้งอยู่ ในถังเต็มไปด้วยหอยเม่นสด ๆ สังเกดตรงหนามมันดิ้นไปมา แสดงว่าสดจริง พี่เขาก็บอกว่านี่เดียวเราจะสั่งหอยเม่นไปทานด้วย โอ๊ะ!!! ผมก็อืม......คงได้ลองอะไรใหม่ ๆ
เข้าร้านมองหาโต๊ะว่างได้ที่ก็นั่งกัน พนักงานจะมีเมนูมาพร้อมกับจาน 1 ใบ ซึ่งในจานจะมีตัวอย่างสินค้า ก็คือหอยหลากหลายชนิดรวมอยู่ในจานเดียวกัน พี่เขาก็เลือก ๆ แล้วก็สั่งมาสาม สี่ชนิด ซึ่งลืมไม่ได้ที่จะเดินไปสั่งหอยเม่นสดจากป้าด้านหน้า 1 จาน
อาหารลงโต๊ะจานแรกคือ หอยเม่น มาเยอะเชียว หอยตัวนึงถูกผ่าออกเป็น 2 ซีก ในจานน่าจะมีประมาณ 10 ตัว มองแวบแรก คิดในใจ "มาแบบนี้เลยเหรอ" ตัวกลม มีหนาม ๆ ข้างในมีสีมันเหลือง ๆ เหมือนในรายการอาหารเลย แต่เล็กกว่า แล้วยังมีเมือกสด ๆ สีน้ำตาล ๆ หยืยยยย จะยังไงดี พี่ที่ไปด้วยกันพูดขึ้นว่า "ลองดู ไม่ลองไม่รู้...... มีคนถามเราจะได้ตอบเขาได้...." เป็นคำเอ่ยเชื้อชวนให้ทดลอง ซึ่งผมเองก็แอบเล็ง ๆ ไว้อยู่เหมือนกัน ไปกันทั้งหมด 6 คนจานนี้จัดไป 4 อีก 2 คนขอบาย ส่วนเรื่องรสชาติด้วยที่หอยสดมาก แม้แต่ในจานหนามยังดิ้น ๆ อยู่เลย จึงมีกลิ่นทะเลนิด ๆ ไม่มีกลิ่นคาว รสมัน ๆ จืด ๆ แปลกดี ดีที่ทำน้ำจิ้มซีฟู้ดไปด้วย ตักน้ำจิ้มคน ๆ ให้เข้ากัน เลยทำให้ไม่เลี่ยน
จานอื่น ๆ ก็ลงเรื่อย ๆ ในขณะที่หอยเม่นก็ยังไม่หมด อีกจากก็ลงโต๊ะ ซึ่งนี่ก็แปลกอีกเหมือนกัน ไม่เคยทานที่ไหนมาก่อนเลย จานนี้จากสินค้าตัวอย่างที่พนักงานนำมาเสนอ สำหรับจานนี้สุกแล้วครับ
ถามพี่เขาว่าเรียกกว่าอะไร พี่เขาตอบว่าไม่รู้ภาษาบ้านเราเรียกว่าอะไร แต่เหมือนเพรียงทะเล จริง ๆ ชื่อภาษาอังกฤษคือ Pollicipes pollicipes เขานำไปต้มกับน้ำเดือด ๆ ใส่เกลือด้วยนิดหน่อย ที่ไทยเราไม่น่าจะมีขาย มีเฉพาะบางโซนเท่านั้น แถบชายฝั่งทะเลของฝรั่งเศษ สเปน โปรตุเกส โมรอคโค และทางภาคใต้ของเซเนกัล และราคาก็ค่อยข้างสูง
วิธีทานคือ ดึงออกมาทีละอันแล้วใช้มือเด็ดหนังตรงปลายที่ติดกับยอดที่คล้าย ๆ เล็บแล้วลอกออกจนหมดจะมีเนื้ออยู่ด้านใน แต่ถ้าเด็ดไม่ระวังก็จะมีน้ำกระเด็นกระดอนได้ ลักษณะเนื้อด้านในเหมือนรูปที่เห็นเลย
รสชาติบอกได้เลยว่า อร่อยเลย เนื้อจะหนึบ ๆ เคี้ยวกรุบ ๆ หวานนิด ๆ ความหนึบจะคล้าย ๆ หอยหลอดเมืองไทยเรา เหมาะสำหรับทานเป็นกับแกล้มดีแท้
ระหว่างนี้ก็มีหอยชนิดอื่น ๆ ลงเรื่อย ๆ อีกจานเป็นหอยแมลงภู่ ตัวใหญ่มาก เคี้ยวทีเต็มปากเต็มคำ
แปลกใจไม่มีกลิ่นคาวอะไรเลย อาจเป็นเพราะหอยจากทะเลสด ๆ มีรสชาดหวานนิด ๆ อร่อยจริง ๆ ยังไม่หมด ยังมีอีกจานแต่ว่าจานนี้น่าจะหาทานได้ในเมืองไทย น่าจะเรียกว่าหอยกาบ ที่เห็นในจานสีขาว ๆ นั่นแหละครับ ไม่ใช่หอยแครงนะ
สุดท้ายจานนี้หอยตัวใหญ่หน่อย เปลือกนอกจะเป็นตะปุ่มตะป่ำ ลักษณะคล้ายหอมขมแต่ใหญ่กว่ามาก
พอทานเสร็จด้วยที่ว่าร้านอยู่ติดทะเลเลยเดินออกไปสัมภัสกลิ่นอายทะเลบ้าง จึงทำให้ได้เห็นเบื้องหลังของอาหารจานเป็น ๆ สด ๆ ของวันนี้ ที่เห็นคือคนท้องถิ่น ซึ่งเขากำลังหาหอยเม่นสด ๆ ในทะเลแบบนี้นี่เอง
บรรยากาศทะเลที่นี่สวยนะ แต่ว่าไม่มีหาดให้เล่น
ถ้าใครมีโอกาสได้ลองอะไรใหม่ ๆ ก็ขอให้คว้าไว้นะครับ เปิดใจ เปิดรับสิ่งใหม่....
"ลองดู ไม่ลองไม่รู้...... มีคนถามเราจะได้ตอบเขาได้...."
